Članstvo u međunarodnim udruženjima
Nastanak i razvoj Međunarodnog udruženja psihoanalitičara
Prve organizovane susrete psihanalitičara je vodio sam Frojd tako što je 1902. godine uveo susrete sredom koji su se zvali Psihološko društvo sredom. U početku je bilo pet učesnika (Freud, Stekel, Adler, Kahane, Reitler). Od 1908. godine oni su se zvali Bečko psihoanalitičko društvo i brojali 14 članova. Iste godine je održan prvi međunarodni psihoanalitički kongres u Salzburgu tokom kojeg se razgovaralo o osnivanju međunarodnog udruženja psihoanalitičara. Na narednom kongresu održanom u martu 1910. godine u Nurembergu osnovano je Međunarodno udruženje psihoanalitičara.
Prvi predsednik IPA je bio Jung a sedište udruženja je bilo u Cirihu. Na trećem kongresu IPA 1911. godine udruženje je već brojalo 106 članova. Značajan datum predstavlja 1920-ta godina kada je izašao prvi broj časopisa International Journal of Psycho-Analysis koji je pokrenuo Džouns u Londonu.
Jedna od značajnih funkcija IPA je određivanje standarda edukacije za psihoanalitičare. Ideja je začeta 1925. godine na kongresu u Bad Homburgu. Predloženo je da svako ko želi da postane član IPA mora da završi svoju edukaciju koja se sastoji od lične psihoanalize i psihoanalize pacijenata pod supervizijom. Edukaciju treba da sprovode trening instituti prema propisima koje donosi IPA.
Prvi kongres u Severnoj Americi je održan 1979. godine u Nju Jorku, a prvi kongres u Južnoj Americi je održan 1991. godine u Buenos Airesu.
Nakon pada Berlinskog zida IPA je u saradnji sa EPF podržala razvoj novih udruženja u zemljama koje su imale socijalističku vladavinu i tako je došlo do osnivanja Psihoanalitičkog instituta za Istočnu Evropu. Zahvaljujući ovakvim naporima nastalo je i Beogradsko psihoanalitičko društvo.
Nastanak i razvoj Federacije evropskih psihoanalitičara
EPF je osnovana 1966. godine u Parizu. Glavni organ federacije od 1975. godine je Savet koji čine predsednici svih udruženja u sastavu EPF. Svake godine se organizuje konferencija sa glavnom temom i nizom pratećih aktivnosti. U značajnije aktivnosti spada rad Radnih grupa na različite teme od značaja za psihoanalizu.